Jakie badania ma zrobione szczeniak przed wydaniem do nowego domu?
To pytanie pojawia się bardzo często – i choć czasem bywa frustrujące, rozumiemy, że przyszli właściciele chcą mieć pewność, że ich szczeniak jest zdrowy i dobrze przygotowany do nowego życia. Warto jednak wyjaśnić, jak naprawdę wygląda ten proces.
Czy szczenięta są badane w hodowli?
Szczeniąt nie bada się rutynowo w kierunku chorób czy wad genetycznych, chyba że pojawią się jakiekolwiek podejrzenia, które wymagają interwencji lekarza weterynarii.
Standardowo każdy szczeniak:
jest odrobaczany zgodnie z harmonogramem,
przechodzi szczepienia ochronne,
otrzymuje wszczepiony mikrochip,
zostaje dokładnie obejrzany przez lekarza weterynarii.
Dodatkowo, w odpowiednim wieku, miot odwiedza komisja oddziałowa Związku Kynologicznego w Polsce (ZKwP), która ocenia szczenięta, zwracając uwagę na ewentualne wady czy nieprawidłowości.
Jakie badania wymaga ZKwP?
Warto wiedzieć, że ZKwP nie wymaga żadnych badań genetycznych ani ortopedycznych dla ras z V grupy FCI (do której należą m.in. Shiba i Jindo), aby psy mogły uzyskać uprawnienia hodowlane.
To, że wielu hodowców bada swoje psy (np. pod kątem dysplazji, chorób oczu czy badań genetycznych), wynika z ich własnej odpowiedzialności i chęci jak najlepszego prowadzenia hodowli. Badania te pozwalają lepiej poznać psy, z którymi się pracuje, oraz minimalizować ryzyko wystąpienia problemów w kolejnych pokoleniach.
A co z rodzicami szczeniąt?
Najważniejsze są badania rodziców, bo to one dają podstawę do oceny zdrowotnej miotu. Wyniki badań naszych psów są dostępne na stronach każdego z nich, oraz na życzenie do wglądu na miejscu – wystarczy dać nam znać z wyprzedzeniem, a przygotujemy dokumentację do wglądu.
Dlaczego nie bada się szczeniąt przed wydaniem?
Szczenię to żywy organizm, a nie produkt z taśmy produkcyjnej. Nawet dwójka zdrowych rodziców może wydać na świat szczenię z problemem zdrowotnym – podobnie jak u ludzi. To naturalna kolej rzeczy i coś, czego nigdy nie da się w 100% przewidzieć ani wykluczyć.
Odpowiedzialność hodowcy polega na tym, by nie rozmnażać psów chorych, np. z problemami z tarczycą, a także by stale dbać o jakość linii hodowlanej.
Tak na koniec – nie istnieje hodowla „zero ryzyka” – natura zawsze może zaskoczyć.
Dzięki rzetelnej selekcji, badaniom rodziców i trosce o dobrostan zwierząt robimy jednak wszystko, aby nasze szczenięta trafiały do nowych domów w jak najlepszej kondycji.
A jeśli bardzo chcesz przebadać psa?
Rozumiemy, że niektórzy opiekunowie chcą mieć dodatkową pewność i wykonać badania swojemu psu, nawet jeśli nic nie wzbudza podejrzeń. To jak najbardziej możliwe – ważne jednak, aby zrobić to w odpowiednim czasie, żeby wyniki były miarodajne i żeby nie narażać psa niepotrzebnie.
Prześwietlenie pod kątem dysplazji – NIE WCZEŚNIEJ niż po ukończeniu przez psa 12 miesięcy. W przypadku Shiby i Jindo wcześniejsze prześwietlenia nie mają sensu, bo stawy wciąż się rozwijają, a do badania wymagane jest pełne znieczulenie ogólne. Czy naprawdę chcesz ryzykować narkozę, skoro i tak nie uzyskasz wiarygodnego wyniku?
Tarczyca – badanie ma sens dopiero w okolicach 12 miesiąca życia, wcześniej wyniki mogą być niemiarodajne.
Oczy – podobnie jak tarczyca, najlepiej badać około 12 miesiąca.
GM1 – jeśli oboje rodzice mają wynik N/N (wolni od mutacji), to ich potomstwo automatycznie ma również wynik N/N i nie wymaga badania. Jeśli jednak chcesz wykonać test – możesz to zrobić w dowolnym momencie.
